Meerdere keren per winter worden m’n weekends ondergronds doorgebracht. Dat heeft alles te maken met tellingen van overwinterende vleermuizen, nodig voor de opvolging van deze bijzondere dieren. Winterobjecten in eigen streek zijn een jaarlijkse traditie geworden, maar occasioneel tel ik ook over de grenzen heen. De objecten variëren dan van kleine ijskelders tot gigantische groeves, grotten en verlaten militaire bouwwerken.
Meestal zeul ik op zo’n telling m’n fotomateriaal mee. Maar vaak voor niets. Overwinterende vleermuizen zijn namelijk erg gevoelig aan verstoring en daarom beperk ik het fotograferen enkel tot de zeldzame momenten waarbij ik kan inschatten dat er snel een goeie foto gemaakt kan worden. Het gevolg is dat ik met weinig of vaak zelfs geen foto’s thuis kom. Onderstaande beelden zijn dan ook een samenraapsel van foto’s van verschillende tellingen, over verschillende winters heen, in België, Nederland, Frankrijk en Polen.
You might also like
